In de kringloop gaat het om eten of gegeten worden. Ook mensen eten slakken en onze mooiste zangvogels lusten ze wel rauw. Na de slotenschouw in het najaar zien we veel vogels actief zoeken naar de zoetwaterslakjes die dan bereikbaar worden. De huisjes worden kapot geslagen om de ‘heerlijke inhoud’ te bereiken. Toch blijven er ook nog veel ongeschonden, maar toch kennelijk onbewoonde exemplaren over. Daar gaat dan mijn belangstelling naar uit. Hier links in beeld de smidse van een lijster. Rechts een Roze en een Gewone Tuinslak samen hangend aan één blaadje.

Daarna ‘oogsten’

In de tuin, maar ook in onze wijdere omgeving, kunnen we vooral na de winter vaak  verlaten slakkenhuisjes vinden. Ikzelf ga ze echt gericht zoeken, langs slootkanten, in het bos, noem maar op. Een kijker om mijn hals om het verre dichterbij te halen. Dichterbij kijk ik naar de kleine, fraaie details waar ik soms bijna over struikel.

Eerst gericht zoeken

line_460

Voor mijn goede doel

Marian beoordeelt een gevonden slakkenhuisje
Lijstersmidse
Paartje Tuinslakken op het blad van een Kardinaalsmuts
Verzameling slakkenhuisjes op de bodem van het drooggevallen Zwarte Meer

De kennelijk ‘onbewoonbaar verklaarde’ slakkenhuizen die ik bewerk zijn van de in deze streek algemeen voorkomende exemplaren, zoals de Segrijnslak, de Gewone en de Roze Tuinslak, de Poelslak, de Posthoornslak en de Spitse Moerasslak. Ik spoel ze grondig schoon en droog ze goed.

Verantwoord bezig zijn

line_460

Werkwijze

line_460

Zo doe ik het: Ik vul de slakkenhuisjes met een stevige ’wapening’. Het zijn tenslotte heel dunwandige, zeg maar porseleinachtige objecten. Ik voorzie ze van een ophangoog en -koordje, zodat ik ze zelf nog kan hanteren tijdens het beschilderen. Het  decoreren gaat in vele kleine etappes omdat het werk steeds tussendoor moet drogen en uitharden voordat ik de objecten weer kan manipuleren. Let wel: helemaal rondom, dus aan de voor- en de achterkant! Het is een langdurig en minutieus werkje. Maar ... ik  vind alle stappen in het proces, van het vinden tijdens een wandeling tot aan het aflakken met een harde, watervaste hoogglanslak even leuk. Ik doe dit heel graag! Trouwens, wanneer  u zelf een heel bijzonder slakkenhuisje gevonden hebt, en u wilt dat behouden voor de toekomst, dan kunt u mij de opdracht geven dat slakkenhuisje voor u te prepareren en decoreren in uw favoriete kleuren. Ik adviseer u graag!

Marian op haar vaste werkplek thuis

Het gefriemel met prijskaartjes: dat is pas irritant! Toch doe ik dat, want ik verkoop mijn kunstwerkjes graag voor mijn o zo belangrijke goede doel. Dat is de Stichting Downsyndroom (SDS), een zeer geëmancipeerde patiëntenbeweging. Zelf moeder van een inmiddels volwassen zoon met deze conditie heb ik aan den lijve kunnen ervaren hoe belangrijk het is te weten dat je er niet alleen voor staat. Deze assertieve club staat aan de basis van de vele nieuwe ontwikkelingen die in de afgelopen jaren hebben plaats gevonden en heeft tot doel een betere kwaliteit van leven, midden in een samenleving met meer begrip, te bewerkstelligen. In deze tijd wordt van de patiëntenbeweging verwacht dat die meer en meer tracht haar basisfinanciering uit een betrokken achterban en de brede samenleving te halen.  Ik tracht mijn kleine steentje bij te dragen door de opbrengst van de verkoop van de sieraden door te sluizen naar de SDS.

Marian aan het werk in de caravan
David bedient Marian bij Theeschenkerij De Wieden
Marian en David - Foto: Marco Hofstee - AD

Techniek